PUPPY WEETJES: pup op wandeling

Guustje gaat op wandel:

Hmm er lijkt wat op til. Mijn 2-potige vrienden zijn bedrijvig. Nou, ja dan loop ik maar eventjes mee op en weer, leuk. Hmm, vreemd, wat hang je nu hier aan mijn nek? Eventjes snuffelen, eventjes aan proeven, iets nieuws maar ok, jullie schijnen het leuk te vinden, dus ik doe mee.

Wow, wat is me dat allemaal… vreemd lawaai, grote monsters komen op me af … hmhm dat moet ik eventjes bezien. Dacht ik… want dat rare ding aan mijn nek sleurt mij mee. Mijn 2-potige vrienden lijken het leuk te vinden en spreken me bemoedigend toe. Maar snappen ze me niet, ik vind het hier behoorlijk spannend en zou graag eens de kat uit de boom kijken (hihi de kat die moet blijkbaar niet mee want zij blijft thuis). Ok, geen optie ik loop wel mee maar eigenlijk kom ik ogen en neuzen en oren te kort….. jongens zo veel nieuws en ze groot, zo luid, zo veel.

Ik ga verschillende keren zitten om mijn vrienden duidelijk te maken dat ik het eigenlijk wat beangstigend vind. Ik probeer ook wat weg te lopen van die zaken, een beetje meer afstand nemen daar zou ik me comfortabeler bij voelen. Maar, ja zo leuk vind ik dat vreemde ding aan mijn nek niet meer, afstand nemen, eventjes blijven zitten,…. neen dat is er met dat ding niet bij L. Soit, meelopen lijkt de beste optie maar echt fijn voel ik me er niet bij.

Aha, hier voel ik me beter, die grote monsters hoor ik nog wel maar ik kan ze van op afstand gade slaan en voel me veilig. Voila, nu kan ik de andere dingen gaan ontdekken: leuke nieuwe geuren, hmmm blijkbaar kwam hier al iemand voorbij, wat had die te zeggen. Eventjes ruiken…oeps, niet dus, mijn 2-potige vrienden denken er anders over. Zijn zij niet geïnteresseerd in wat hier te snuiven valt? Vreemd maar enfin we gaan verder. Jammer want het was hier net zo interessant.

Hemeltje, was dat schrikken. Was ik eventjes enkele interessante geurtjes aan het opsnuiven komt daar een 4-potig monster op me afgestormd, woest blaffend en grommend. Wat had ik verkeerd gedaan? Ik kon maar één iets bedenken, ik gooi me op mijn rug, staart tussen mijn poten en hopen, hopen dat daarmee het tij keert. Mijn 2-potige vrienden lijken dit niet zo erg te vinden. Ik hoor ze iets mompelen van “die van ons is onderdanig”. De andere 2-poters vinden het grappig en zeggen “die van ons zal niks doen hoor”…… En ik… ik heb angst, leuk is anders. Eventjes zie ik mijn kans om er van onder te glippen dus ik spring recht en loop en….. oeps, hangt dat vervelende rotding aan mijn nek. Ik kan geen kanten uit, ik spring van hots naar her maar geen optie het 4-potige monster blijft ruzie zoeken met mij. Wat heb ik toch misdaan.

Oef, eindelijk gaan we verder, mijn hart bonst in mijn keel. Kunnen we naar huis ? Ik ben op….. ik ga er eventjes bij liggen. Wat, echt ben je zeker, nog verder gaan, ik begrijp jullie niet. Ik vind er echt weinig fun aan L. Ok dan andere optie, zo snel mogelijk hier vandaan. Neus op de grond, van links naar rechts en hopen dat ik snel onze veilige stek tegen kom.

Ach, ruik ik daar iets bekend? Ja, ik denk het wel, we gaan er snel de pas in zetten, voila dit is onze veilige stek. En ja hoor ze doen zelfs dat onding van mijn nek.

Oef dat heb ik weer gehad, redelijk angstaanjagend. Ik zoek lekker mijn mandje op om te bekomen. Hier voel ik me toch beter.

Volgende dag…

Och, neen, daar komt dat ding weer aan! Gaan we weer naar het griezelhuis, echt baasje? Daar heb ik echt geen zin in. Allé, weg met dat ding, niet aan mijn hals hangen. Je dringt aan, ok geen andere opties maar ik voel me er absoluut niet goed bij.

Een pup moet nog heel wat leren. Ook de buiten wereld moet hij leren kennen. Maar hoe wensen we dat pup dit leert kennen? Zoals hierboven als zeer vreemd, beangstigend, onvoorspelbaar? Dit was misschien niet de bedoeling maar vele pups overkomt het. Mensen die frontaal naar hun toekomen, honden die op hun  af komen, geluiden, bewegende voorwerpen,....... Kortom heel wat zaken die op pup een sterke indruk kunnen nalaten. Ik zie dan ook vele honden die wandelen niet ervaren als een leuke bezigheid maar een zeer stresserende bedoening.

Als eigenaar moet je in eerste plaats in staan voor de veiligheid en het welzijn van je pup. Probeer hem te lezen, zie wat hij aan kan, bescherm hem, ....

Hoe ervaart hij die buitenwereld? En hoe willen we dat hij hem ervaart? Er is geen haast bij. Je moet niet van dag 1 , week 1 naar buiten met pup. De tuin is misschien al spannend genoeg. Laat hem eerst een band met je opbouwen. Wordt een veilige haven voor je pup, een sociale partner waarop hij ten allen tijde kan terug vallen. Dat pup zich veilig en comfortabel kan voelen is veel belangrijker dan doen doen. En mischien heeft jouw pup wel 4 weken nodig om zich zo veilig te voelen dat hij naar buiten kan, misschien een andere pup 1 week. Iedere pup is uniek, kijk naar je pup en heb begrip voor één van de belangrijkste basisnoden .... VEILIGHEID.

Als je pup zich comfortabel kan voelen buiten en langszaam de kans krijgt om aan zaken te wennen dan geef je hem alle kansen om uit te groeien tot een stabiele hond en vriend voor het leven.